joder, que zoquete ...
qué extrańo aprieta el deseo hoy qué lejano aparece el acuerdo a kilómetros, es tan inalcanzable ... ... esa mirada me encantaba.
aún abriendo en canal el sueńo voy con los ojos siempre abiertos. por aguantar, brindo en silencio. y no sabemos ni nuestros nombres, no ignoramos nuestros excesos pero tu sola presencia me enferma y me vacía. y con un grito de esperanza te digo adiós.
dime: żquerrías tu pintar una casa con alas? amanecer, unos guińos confusos. dar la vuelta con miedo a mirar atrás y no sabemos ni nuestros nombres, no ignoramos nuestros excesos pero tu sola presencia me enferma y me vacía.
y con un grito de esperanza te digo adiós. al saber cómo vacía. y con un grito de esperanza te digo adiós.
y aún abriendo en canal el sueńo voy con los ojos siempre abiertos. por aguantar, brindo en silencio. y no sabemos ni nuestros nombres, no ignoramos nuestros excesos pero tu sola presencia me enferma y me vacía. y con un grito de esperanza te digo adiós.
y cada día le pregunta a su noche qué es lo que haría en su mismo disfraz. asentir sin haber comprendido que aquellas manos me asediaban.
dime: żquerrías tú pintar una casa con alas?
|
|
Všechny texty jsou chráněny autorskými
právy jejich vlastníků a jsou poskytnuty pouze pro vzdělávací účely.
Pro více informací o autorovi tohoto textu navštivte
tyto stránky.