Sola recordando mientras los segundos van pasando no sé cómo te podré olvidar cae la lluvia en la ventana dibujando tu mirada un instante es una eternidad
estoy cansada de soñar, sin ti confundir la realidad
y no sé si volverás para amarme y esperar sin pedirme nada más si pudiera ser verdad ya no habría obscuridad
en cada historia hay un final en cada amor hay desamor en cada encuentro hay una ilusión somos tanta gente sola y diferente amar es ir contigo hasta morir
y no sé si volverás para amarme y esperar sin pedirme nada más si pudiera ser verdad ya no habría obscuridad sólo luz sin gravedad si pudiera ser verdad ya no habría obscuridad ya no habría obscuridad
sola recordando mientras los segundos van pasando no sé cómo te podré olvidar |
|
Všechny texty jsou chráněny autorskými
právy jejich vlastníků a jsou poskytnuty pouze pro vzdělávací účely.
Pro více informací o autorovi tohoto textu navštivte
tyto stránky.